Swissies 2014

Faulensee 2014
Deelnemers: Johan, Jelle, Dick, Nicoline, Steven, Hannie, Peet, Ank, Ronn, Monique, Thei, Greq, Theo, Jolanda, Hugo en Renee.

SWISSIES SINCE 2010
Swissieweek 2014 27/07-3/08

ZONDAG 27-7
Op de Lunenburg liep de wekker om half vijf af. Ik stond gelijk naast mijn bed en even later onder de douche. Na een ontbijtje nog even de laatste dingen ingepakt, en onderweg naar Ank en Peet. Daar hebben we alle bagage in de auto gepropt, en om 6.00 uur rijden we het hazenpad op. Bij de parkeer plaats waar we uitkijken over het moezeldal drinken we koffie, daarna neemt Peet het roer over. In Wheil am Rhein 500 meter voor de Zwitserse grens tanken we de Picasso vol diesel, voor de komende week. Het weer is tot nu toe heel goed, een zonnetje en 25 graden. Om 15.00 uur draaien we de parkeerplaats op bij het honk in Faulensee. Onze eerste gang is naar “het”bankje waar we de anderen begroeten. Met een biertje in de hand wordt de tent opgezet, waarna we een happy hour genieten. Om kwart voor zeven worden we aan tafel geroepen, alwaar we een 6 gangen diner krijgen voorgeschoteld. De koks zijn Dick, Jolande en Theo. Na de maaltijd krijgen ze spontaan een applaus. Tijdens de maaltijd worden de jubileum kampdassen uitgereikt, die door Renée zijn vervaardigd, geweldig!! ’s Avonds zitten we nog buiten bij het kampvuur wilde verhalen te vertellen, waarna we allemaal bijtijds naar bed gaan.
Steven

Maandag 28-7
Denk je dat je vakantie hebt, loopt de wekker al weer om 07.00uur af. We gaan om 08.00uur ontbijten en vervolgens is het vertrek om 09.00uur precies!
Iets na negen uur vertrekken we, na ampel beraad, voor de inlooptocht naar Kandersteg. Daar aangekomen pakken we meteen de” Luftseilbahn Kandersteg” naar boven. Daar aangekomen kunnen we ons warmen aan de uitbundig schijnende zon. Insmeren dus! Na de nodige voorbereidende handelingen wordt de tocht dan toch aangevangen. We lopen de lange lus naar Sunbuël tegen de klok in, want zo zijn we dan ook wel weer.
De groep loopt in een prima tempo het enigszins geaccidenteerde terrein door, ondersteunt door positieve gesprekken en Leki wandelstokken.
50 minuten later wordt voor de eerste keer halt gehouden om lichaamsvloeistoffen aan te vullen en de inwendige mens te versterken met bijvoorbeeld een broodje, stuk ontbijtkoek, een appel of een peer. Mmmm, dat ging er wel in en daar gingen we weer voor het laatste deel van de lus die ons terugbrengt naar het kabelbaanstation.
Een tiental die-hards had de moed om de dalgang met de kabelbaan te weerstaan en te voet de terugweg naar het dal te aanvaarden.
Om klokslag 13.02 werd de afgang ingezet en meteen werd flink doorgestapt. Al na 1uur en 20 minuten wordt de auto op de parkeerplaats bereikt. Ha, dat hebben we sneller gelopen dan de tijden op de bordjes!
Nu we toch in de buurt van KISC zijn, gaan we natuurlijk meteen even in het winkeltje daar kijken.
Petjes worden aangeschaft en verder natuurlijk ijsjes bij een tentje met een Veense eigenaar.
Na deze versnapering en na het pinnen van wat geld bij de bank van Kandersteg, scheurden we weer terug naar het Honk in Faulensee.
Hé, hé, gelukkig zijn we net op tijd bij ons onderdak, want de regen komt met bakken uit de lucht. Vuurtje aanmaken, biertje/wijntje drinken en kaasplankje leeg eten met z’n allen maakt het regenachtige weer dragelijk.
Soepel gaat dit chill-moment over in de barbecue die voor deze avond gepland stond. De vleselijke heerlijkheden en de vegetarische hoogstandjes komen in hoog tempo van het rooster en worden door iedereen lekker opgesmuld.
De rest van de avond wordt in gepaste vreugde voortgezet. Watjes zitten binnen en de bikkels zitten buiten bij het vuur.
Vannacht zal het nog wel verder regenen, geeft niet. ’t Is wel lekker slapen terwijl de regen zo gezellig op het (tent)dak tikt.
Morgen wordt een hele lange regendag verwacht, maar of dat echt zo is: dat zullen we nog wel eens zien!
Tot morgen!
Hugo

Dinsdag 29 juli
Omdat het de hele dag zal gaan regenen (vandaag wordt de ergste dag) was er een alternatief programma: we gaan naar de chocoladefabriek Gailler te Broc. Na een adembenemende autotocht over de Jaunpass komen we na een dik uur aan. We zijn niet de enigen. Dus even wachten tot we eindelijk de kaartjes kunnen kopen. Maar goed, we zijn blij met de kaartjes. Tot we door krijgen, dat er daarna 2,5 uur gewacht mag worden voordat je dan ook echt naar binnen mogen.
Dat was voor ons aanleiding om op zoek te gaan naar een betere wachtplaats. Die werd gevonden in de vorm van een picknickplaats op een bankje naast een woest kolkende rivier die uitkwam op het Gruyere-meer. Enkele diehards konden het wandelen toch niet missen en deden enkele stappen op een wandelpad, dat rond het meer loopt.
Uiteindelijk kunnen we rond 3.25 uur bij de fabriek naar binnen. Daar krijgen we een voorstelling in het kader van “er was eens….”en dat sloeg in dit geval op de historie van de cacaobonen en de import daarvan in Europa in het algemeen, en Zwitserland in het bijzonder. De Efteling was er niks bij.
Na de ontstaansgeschiedenis van de fabriek te mogen aanschouwen, kwamen we in een halletje waar we cacaobonen en nootjes konden proeven. Daarna kwam een heuse productielijn van chocolaatjes in beeld, en daarachter kon je direct proeven of ze gelukt waren. Tenslotte kwamen we dan in de echte proeverij terecht, waar alle producten van de fabriek werden getoond, maar meer nog: ook geproefd konden worden. En omdat het gratis was, werd dit ook gedaan. In grote mate.
Hierna werd weer de terugreis aanvaard, met een gezellig drankje in de heerlijke zon bij het bankje.
Rond 19.30 uur werden we getrakteerd om een vegetarische maaltijd, wat ook voor de vleeseters uitstekend te doen was. Toen nog even bij het kampvuur en op tijd naar bed, want morgen is het voor de meeste mensen menens: de eerste dag van de tweedaagse.
Theo

OOK Dinsdag 29 juli
Bij het opstaan bleek het wolkendek in de lucht rustig te zijn en was het buiten droog.
Daarom kon toch een mooi rondje rond Spiez gelopen worden.
De gevolgen van een nacht hard regenen waren wel zichtbaar. Afgebroken takken en her en der gezellig kabbelende beekjes en stroompjes.
Na enige tijd lopen brak de zon wat door en konden de grijze scoutingvesten uit. In T-shirt werd de tocht voortgezet.
Aan de invalsweg van Spiez bleek tot onze aangename verrassing een Konditorei geopend te zijn en al snel werd besloten om daar maar eens een moment stil bij te staan. Bakkie koffie, bakkie thee en natuurlijk en lekker gebakkie er bij. Het gebak was allemaal prachtig uitgedost vanwege de aankomende feestdag op 1 augustus.
Na een genoeglijk kwartiertje in de almaar meer doorbrekende zon, ging het weer verder. Langs de spoorlijn, door een tunnel, over een bergrug, langs de haven en daarna richting Faulensee langs het meer.
Onderweg pikten we nog 2 geocaches op, Schlossblick en Bürg. De eerste was een makkie, de tweede lag op het hoogste punt van een topje tussen Spiez en Faulensee, dus daar hadden we meer werk aan. Zo kwamen we toch nog aan onze hoogtemeters.
Nu kon koers worden gezet naar het eindpunt: Hotel-restaurant Seeblick! Daar is het altijd goed toeven, zeker omdat we nu het wachtwoord voor de Wifi verbinding kennen: ”seeblick14”.
Vanwege de oorverdovende wifistilte in het Honk, stroomden de achterstallige mailtjes en whatsappjes binnen, wel meer dan honderd. Pfff, dat kost wel even tijd op het terras.
Na de meeste berichten te hebben gelezen en sommige beantwoord, sloften we de berg op naar ons Honk, met een warme douche en lekkere snacks als beloning voor deze + 18km lange rondtocht.
Hugo

Woensdag 30 Juli
De groep huttengangers zijn op tijd vertrokken toen ik net wakker werd. 7.45 uur. Met 7 achterbleven Swissies hebben we een leuke tour gemaakt naar Thun. Daar rondgewandeld door de Altstad. Thun heeft veel historie en hoogte verschil. Natuurlijk de burcht en het kasteel bezocht. Wat een leuke winkelstraat. Beneden een hele rij winkels en dan een niveau hoger weer een galerij. Koffie met gebakje ging er prima in.

Daarna naar de hangbrug in Sigriswil. Wat dacht je van een hoogte van 189 meter? Eng? Nee hoor, we liepen er allemaal overheen.

Toen naar Interlaken naar de bekende shop voor de Zwitserse zakmessen. Nog wat boodschappen voor het avondeten bij de Migros en gauw weer terug naar “het bankje” af en toe de zon erop, dus een leuke afsluiten. We hadden nog wat restjes eten over van de vorige dagen, met een beetje aanvulling was dat dus zo klaar. Easy dagje. Genieteeee!!
Thei

Woensdag 30 juli en donderdag 31 juli tweedaagse hutten tocht.
Voor de “Huttengangers” ging de wekker om 07:00. Tassen inpakken, koffie drinken, ontbijten en een lunch pakket maken voor de komende tocht naar de Bluëmlisalp op 2840 meter hoogte. Er zou een eerste etappe van hoogtemeters worden overwonnen met de lift in Kandersteg. Vanaf de Oeschinensee zijn we te voet verder gegaan. Vol optimisme gingen we op pad. Zacht zeeg de mist over ons heen en langzaam werden we steeds natter. Het vocht drong tot diep in de vezels binnen maar we gingen door. De dichte mist ontnam ons het schitterende uitzicht over de Oeschinensee. Vele watervallen stroomden langs de bergwanden naar beneden. Zo nu en dan hoorden we steengruis naar beneden schuiven omdat de grond zo verzadigt was dat dit aardverschuivingen veroorzaakten.
We kwamen langs de mooiste uitkijkpunten maar konden niets zien door de dikke mist. Halver wegen kwamen we een boeren gehucht tegen waar een paar koeien, varkens, en geiten in de directe omgeving rustig liepen te grazen. De koeien hadden de typische bellen om waar Zwitserland zo bekend om staat. Met zon zou dit een romantische plaatje zijn geweest maar nu zag het er een beetje mistroostig en armzalig uit. Hier hebben we even ons lunchpakketje opgegeten om vervolgens weer verder de dichte mist in te trekken. We moesten nog een paar flinke hoogte meters overwinnen om bij de hut te komen en van wegen het natte koude weer konden we beter niet te lang stil blijven staan. Halverwege de tocht zijn we nog een steenbok tegen gekomen die rustig van de rotswand het mos stond te grazen. Toen hij ons door kreeg liep hij rustig weer de mist in om vervolgens in het niets te verdwijnen. Na vele meters te hebben geklommen kregen we de hut in zicht en vooral die laatste 50 meter waren erg koud en nat en daarbij blies er ook een koude gure wind.
Binnen gekomen in de hut was het zeker de eerste uren niet echt behaaglijk warm, sterker nog het was er zeker de eerste uren sterven’s koud met als gevolg dat een aantal leden onder de wol is gekropen om zichzelf wat op te warmen. Heerlijk gegeten, wat gedronken en vroeg naar bed om de volgende ochtend weer om 07:00 naast ons nest te staan om te ontbijten en de terugweg te aanvaarden met de hoop op beter weer. De eerste kilometers van de afdaling was het mistig maar naarmate we verder beneden kwamen werd het warmer en werd het zicht ook beter en konden we genieten van de mooiste vergezichten die je je maar kan wensen in de Zwitserse Alpen. Tijdens de terugtocht weer een mooie steenbok tegen gekomen die weer langzaam om ons heen trok de berg af naar beneden. Rond 14:00 kwamen we aan bij de Oeschinensee en namen we de lift weer naar beneden en zijn we terug gereden naar ons onderkomen in Faulensee.
Het was een tocht om niet te vergeten, zeker omdat deze voornamelijk in de eerste helft in de mist en de regen werd gelopen en daardoor als redelijk zwaar mag worden bestempeld. Boven bij de hut kan het tegen het vriespunt zijn geweest maar benden was het weer behaaglijk warm, vooral de terugtocht zal ons bij blijven vanwege de mooie vergezichten. De heenweg vooral s als een mistige en natte, koude klimtocht omhoog. En natuurlijk de Steenbokken niet te vergeten.
Jelle

Donderdag 31 juli
Na het ontbijt om 8 uur vertrokken we naar Adelboden, vanuit Oey gingen we na een stief kwartiertje overleg met de cabinelift naar boven. Niek, Steven en Thei stapten halverwege uit en liepen naar Sillerenbuhl op 1974 meter wat een stijl wortel paadje bleek te zijn. Ank, Hannie, Peet en Johan gingen er met de cabinelift heen. Ze zagen er geen hand voor ogen vanwege de dichte bewolking. Toen het wat op klaarde zijn ze gaan lopen op het bloemen pad en gaandeweg werd het steeds beter. De bloemen waren de moeite waard. Toen ze na een uur terug kwamen op Sillerenbuhl waren de anderen er ook en aten we onze mee gebrachte lunch daar op. Daarna met de lift naar Berglager op 1491 meter. We hebben nog een uur gelopen naar Adelboden. Het was een prachtig goed te lopen pad, maar het was duidelijk dat het veel geregend had. We kwamen langs een survivalpark waar veel enthousiaste scouts aan het klauteren waren.
Rond 4 uur kwamen we terug op het honk en na een verfrissing werden er nog boodschappen gedaan. 10 voor 5 stapten enkele swissies de Lidl binnen die om 5 uur bleek te sluiten. Binnen 10 minuten tijd laadden ze de kar vol met boodschappen voor 2 maaltijden, en niets vergeten! We aten heerlijke hachee met ketjap. We eindigden de dag bij het vuur.
Ank en Niek

Vrijdag 1 augustus
Nationale feestdag in Zwitserland wordt gevierd in Interlaken. Door Johan al vroeg op pad gestuurd om de opening van het feest niet te missen. Bij aankomst in Interlaken blijkt het pas om 11.00 uur te beginnen. Dus eerst maar wat mesjes gescoord bij onze hof leverancier, en daarna naar het park voor het casino. De opening is weer prachtig met alpenhoornblazers en vaandelwaaiers. Dan zweven de parasailers naar beneden, met de vlaggen ven alle kantons. Ook wordt er weer gratis Rugenbrau geschonken, van uit een prachtige wagen. Na nog een echte bratwurst gegeten te hebben keren we weer terug naar het honk. We zitten hier nog heerlijk in de zon te genieten van ONS uitzicht op ONS bankje. Later dalen er nog een paar lieden af richting Seeblick.
Steven

Klettersteigdag
Op de laatste dag ging het dan toch nog gebeuren: de klettersteig. Met z’n drieën(Ron, Thei en ondergetekende) gingen we op pad.
Alweer koers gezet naar het Kanderstegdal om daar de Almenn Alp Klettersteig op te zoeken.
Net op tijd zagen we de afslag en scheurden door de bocht. Bij het liftje aangekomen, snel de klimspullen uit de auto gepakt en op weg gegaan naar de instap. Theo (Bob) had alvast zijn oranje bouwhelm opgezet en was daarmee een mooi zichtbaar punt. Het was nog wel even zoeken naar het juiste pad en het leidde vlaks langs de waterval. De spray van het water gaf ons al een voorproefje op wat komen ging.
Na het bereiken van het instappunt van de klettersteig was het tijd om de klimspullen aan te trekken en bij elkaar nog een laatste buddycheck te doen. Zit je gordel goed, zit je helm stevig op en het kinbandje dicht, zijn de karabiners dichtgedraaid en meer van dat soort dingen. Na enige tijd konden we ons voor de eerste keer aan de zekeringkabel aanhaken: vanaf nu zit je altijd met minstens een karabiner vast totdat de klim teneinde is.
De instap is vaak wat lastiger gemaakt dan de rest van de klettersteigroute. Daarmee worden niets vermoedende of overmoedige wandelaars afgeschrikt om de wand op te gaan.
Haha dat geldt dus niet voor ons, want na al snel zijn de eerste moeilijke klimpassen gemaakt en zijn we op weg.
Halverwege hebben we het dagboek van de route ingevuld en een broodje gegeten.
Het volgende obstakel was de kurkentrekker trap. Leuk en lekker luchtig.
En zo volgende de mooie uitdagingen elkaar op.
Onderweg nog even een buitje regen, maar dat mocht de pret niet drukken, we gingen gewoon door natuurlijk.
Thei liet zich niet kennen en klom onverschrokken door; ook toen de stalen pennen in de wand even niet aanwezig waren en alleen de rots de treetjes moest leveren.
Na een laatste brug over gewiebeld te zijn, was het tijd voor de uitklim. Toch nog wel zwaar.
De euforie was groot over het beklimmen van de 370 meter hoge route, met 2 hangbruggen, een vlonder en een smal loopplankje.
Gelukkig ontbrak de horeca boven aan de alm niet en al snel zaten we gedrieën aan de soep met brood en koffie/thee.
Aangezien Bob zijn gehuurde klimspul nog terug moest brengen naar Adelboden in het volgende dal, gingen we met de lift naar beneden.
’s Avonds hebben we kunnen nagenieten van de tocht met de foto’s die we onderweg hadden gemaakt.
Hugo

Zaterdag 2 augustus
Vroege dag voor de “Kletteraars” om 07.30 uur ontbijten en om 07.45 vertrek, de overigen een uurtje later.
De mannen, Ron, Hugo en Thei, hebben een heerlijk dag gehad in Kandersteg.
De overigen zijn naar Grosse Scheidegg geweest. Met de kabelbaan eerst naar First op 2168 meter hoogte.
Heerlijke “afscheids” tour van een mooie Swissie week.
Lekker met iedereen kunnen babbelen tijdens een ontspannen wandeling van 2 uren.
Kleine lunch genomen boven bij de Grosse Scheidegg, met de bus terug naar Grindelwald.
In Grindelwald geshopt.
Op het honk lekker buiten gezeten in de middag, gelukkig nog wel want ‘s avonds was het niet meer mogelijk, te veel regen en wind.
Thei en Niek hadden een perfecte maaltijd gekookt, de Hemelse Modder” zullen we niet snel vergeten.
Bij de evaluatie een mooie opbouw voor Swissies 2015 neergelegd.
laatste “Top”dag voor Swissies 2014.
Dick