Swissies 2018

Deelnemers:

Johan Vis, Theo Hoeben, Dick van de Maas, Jolanda van Eck, Dave Randeraat, Greg van Kessel, Renée van Nimwegen, Hugo van Nimwegen

Dag 1: Zondag 22 juli 2018 - Heenreis

• Met twee auto’s vertrokken vanuit Veenendaal

Auto 1: Theo, Greg, Renée en Hugo

Auto 2: Dave, Jolanda, Dick, Johan

De reis verliep heel voorspoedig vanwege het goede weer, niet al te veel vakantieverkeer weinig baustelles en goed weer (geen regen).

De twee auto’s arriveerden 5 minuten na elkaar om ca. 15.00uur op het Honk aan de Krattigerstrasse in Faulensee (Aeschi).

De kamers werden snel verdeeld: Renée en Hugo in de grote kamer naast het invalidentoilet, Johan en Dave in de kamer ernaast en Theo in de eerste kamer. Greg nam zoals gebruikelijk zijn intrek in de ruimte naast de keuken en Jolanda en Dick gingen zoals gebruikelijk onder een tarpje op het veld.

Daarna werd verzameld bij “het bankje” met uitzicht op de Thunersee. Met de eerste biertjes werd geproost op de komende Swissie-week,

Al snel werd de barbecue aangemaakt om de avondmaaltijd te barbecueën.

Na afloop werd afgezakt naar Seeblick: duur terrasbezoek waar Theo effe schrok van de rekening na afloop.

De terugtocht naar het honk leverde de eerste kuitenbijthellinkjes op. Daarna was het al snel bekeken en ging iedereen redelijk op tijd slapen.

Dag 2: Maandag 23 juli 2018 - Kiental

De inlooptocht werd gelopen in het Kiental. Bij Kien werden de auto’s op de (gratis) parkeerplaats neergezet. Na het oversteken van de brug werd via het pad koers gezet naar Griesalp aan het einde van het dal. Het ging prima, tot een keus moest worden gemaakt op een T-splitsing. Gaan we links of gaan we rechts? Het werd rechts. Bij het eerste de beste hek dat ons de weg versperde gingen we rechtdoor. Beter was het geweest om daar ook rechts te gaan, maar daar kwamen we pas achter toen het pad bij een huis echt ophield.

We hadden het bordje “BERGWEG” en de rood-wit-rode markering gemist en dan moet je dat goedmaken met de benenwagen.

Na het vinden van het juiste pad, ging het al snel steil omhoog door bosgebied en over kleine kronkelpaadjes.

Uiteindelijk kwamen we, via Gure en Mittelberg,  in Griesalp (1503m) waar we meteen op het terras genoten van een grote glazen cola en zelf meegebrachte broodjes. De horens van de postbussen klonken door het dal en we zagen ze rijden. Alleen liepen wij als Nederlandse zuunigerds natuurlijk weer naar beneden via mooie paadjes langs watervallen en houten heksenbeelden.

Onderaan de berg restte nog de 6 kilometer lange tocht over de asfaltweg om weer terug te komen naar de parkeerplaats. Voor sommige van ons best nog wel een challenge.

Gelopen afstand: 19,50km en 500 hoogtemeters naar boven en 500 hm naar beneden.

De dag werd besloten met vegetarische paella gemaakt door Renée, Hugo en Jolanda.

Na kampvuur met borrel zocht een ieder met de vroege start op dinsdag in het vooruitzicht  vroeg zijn nest op

Dag 3: Dinsdag 24 juli 2018 - Eigertrail

Een mooie dag om de Eigertrail te lopen. Deze keer van onder naar boven vanaf Alpiglen naar Kleine Scheidegg via het gletschertreinstation.

Het ontbijt was om 07.00 en het vertrek naar Grindelwald om 07.45u. Sneller dan gepland werd de auto (gratis) geparkeerd op de Männlichenlift. Het was qua temperatuur nog best fris. Na enig zoeken bij het (enorme) treinstation Grund werd het loket gevonden waar acht kaartjes naar Alpiglen werden gescoord. En als snel vertrok de trein. En die passeerde vlotjes het station Alpiglen. Voor we het wisten stonden we boven op het station van Kleine Scheidegg. Ook mooi, maar niet het oorspronkelijke plan. De treinmachinist die we uitlegden dat we niet hadden begrepen dat je op de knop moest drukken bij de deur om de trein te laten stoppen, begreep het meteen. En zo reden we al snel weer met de trein richting dal (gratis). Nu lukte het wel om de trein in Alpiglen te laten stoppen en daar ook uit te stappen.

Omdat we alweer een tijdje onderweg waren, werd meteen een plaspauze ingelast en zo gingen we om klokslag 09.59u richting de Eigertrail.

Richting, want bij de eerste de beste wegwijzer ging het alweer mis. Niet elk pad dat omhoog gaat richting Kleine Scheidegg is de Eigertrail.

Na teruggelopen te zijn, bleek er toch gewoon een duidelijk zichtbaar bordje te zijn die de weg wees naar de Eigertrail.

Dikke keien, gruis, ongelijke traptreden, hitte van de zon: we hadden de Eigertrail gevonden.

Nu dan maar omhoog. Dit ging de hele groep prima af. Ieder op zijn eigen tempo, alleen of in groepjes werden de hoogtemeters overwonnen.

Op de bergen lag nog veel sneeuw en we staken 2 sneeuwveldjes over die op de route lagen.

Tijdens de lunchpauze werden we verrast door 4 basejumpers die in wingsuit van de EIger-Nordwand afsprongen en langs raasden, alvorens hun parachute open te trekken. De eerste drie deden dat al vrij snel, alleen nummer vier wachtte daar, voor ons gevoel in ieder geval, erg lang mee. Maar tenslotte zagen we de chute openen.

Verder omhoog maar weer.

Tegen het einde van de route zagen we dat de loop van het pad aangepast was. Vanwege werkzaamheden (hakken en breken in de rotsen)  in de buurt van de skilift naast het gletscherstation was om ongelukken te voorkomen het pad een flink stuk verlegd.

Via het nieuwe pad werd steeds verder afgedaald richting Kleine Scheidegg. Op enige hoogte boven het meertje (watervoorraad voor sneeuwkanonnen in de winter) was er weer een keuzemoment. Omhoog naar het gletscherstation om een blik te werpen op de huidige staat van de gletsjer of afdalen naar het meertje. Van de groep gingen er 6 omhoog; Johan en Jolanda daalden verder af.

Na het bewonderen van de gletsjer waar veel sneeuw op lag en minder terugtrokken was dan in de voorgaande jaren verzamelden we ons bij het meertje. Na een kleine pauzemomentje gingen we met z’n allen naar Kleine Scheidegg.

Daar kochten we een heleboel kaartjes; wel 16. En daarvan konden we na uitleg er weer 8 van teruggeven en het geld retour ontvangen.

Al snel vertrok de trein en reden we voor de 2e keer richting dal. Door de warmte in de coupe zat menigeen wat te dommelen.

Vandaag deden we dus alle cruciale acties dubbel.

Na het halen van de boodschappen werd gekookt en na een weldadige maaltijd was het tijd voor kampvuur en een borrel.

Overbrugd hoogteverschil: 2063m (Kleine Scheidegg) - 943 (Grund) = 1120m

Vanwege de pittige dag was het al vroeg bedtijd (ca. 23.00uur) en taaide iedereen af.

Dag 4: Woensdag 25 juli - Kandersteg - Fisialp

Na de auto te hebben geparkeerd op de parkeerplaats bij het Waldhotel Doldenhorn aan de Doldenhornstrasse om 09.30u gestart aan de klim door het bos.

Doel was het beklimmen van de Jegertosse op 2154m hoogte. De route werd met de klok mee gelopen.

Op ca. 1800m hoogte lieten we de alpine route richting de Doldenhornhütte links liggen.

Na nog een flinke krachtsinspanning werd er om ca. 12.30u  uitgerust bij een boerderijtje op 1964m hoogte. De koeien hielden ons goed in de gaten en in ganzenpas passeerden we ze snel.

Het pad werd al smaller en na een overstap van rots naar rots over een kleine kloof werd op 2091m hoogte om ca. 14.00u de afslag naar de Jegertosse bereikt. Onderweg waren er prachtige vergezichten over het Kanderdal.

Iedereen was snel overtuigd om de top te laten voor wat ‘ie was en meteen te beginnen aan de afdaling. De toppoging zou namelijk ongeveer 1 uur in beslag nemen en dan zou het wel erg laat worden om aan de afdaling van zo’n twee uur te beginnen.

Tijdens de weg naar beneden ontstonden er 3 groepjes. Greg, Theo en Dick vormden de kopgroep, achtervolgt door Renée en Hugo; Jolanda en Dave waren de hekkesluiters.

Om 16.30u was iedereen weer terug bij de auto’s.

Het terras van het Waldhotel lonkte en voor we het wisten hadden we een paar biertjes en colaatjes voor ons staan. E.e.a. keurig verzorgt door een jongedame in klederdracht.

Omdat we wel heel dicht in de buurt waren zetten we koers naar het KISC om daar het kampterrein te bekijken (en het winkeltje te bezoeken en een ijsje te kopen).

De groep splitste daarna: één groepje ging inkopen voor avondeten en het ontbijt; de anderen gingen rechtstreeks terug naar het honk.

Op het honk werden weer de nodige versnaperingen genuttigd om te herstellen van de inspanningen van die dag.

Overbrugd hoogteverschil: 2091 - 1196 = 895 stijgen én 895 meter dalen!

Dag 5: Donderdag 26 juli - Cholerenslucht Ried + hangbrug Sigriswil

De hele groep wilde wel een daggie rustig an. En in de schaduw vanwege de hitte (32 graden Celsius).

Daarom werd, via de Tourismusinformation, koers gezet naar de Cholerenslucht tussen het plaatsje Ried en Stägacher.

In volle “gevechtsbepakking” gingen we de slucht in. Die was over voor we echt warm waren gelopen. Wel mooi, dat wel, maar erg kort.

Na enig kaartturen volgens de tekens van de bergwanderwege linksom naar Goldiwil doorgelopen. Daar zou volgens ons vast wel koffie en gebak zijn. Maar: Jammer joh, geen terras of restaurant te bekennen waar zoiets te krijgen was. Ook de locals bevestigden nog eens ons vermoeden: als je koffie wil mot je doorlopen.

En dat deden we via Stägacher en allerlei kleine en steile paadjes.

Op een van de bredere paden maakten we de groepsfoto met de selfiestick van Dave.

Het pad leidde tenslotte weer naar de slucht die we afdaalden tot aan de picknicktafel in het schaduwrijke bos.

Daar nuttigden we de door ons zelf meegebrachte lunch en bedachten we het plan om aansluitend naar de hangbrug bij Sigriswil te gaan.

Google maps wees ons feilloos de weg.

En om 14.00uur liepen we over de brug van 340 meter lang en 182 meter hoog. De één wat relaxter dan de ander maar de hele groep maakte de oversteek en, na betaling van de brugwachter, ook weer terug.

Om van alle indrukken en emoties te bekomen werd natuurlijk een bezoek gebracht aan de Hotel Panorama; we waren er nu toch.

De chinese bediening voorzag ons snel van drankjes en kon het genieten van het uitzicht beginnen. Vanaf het terras was het honk in Faulensee te zien.

En zo kwam aan een gevarieerde dag, met een terugrit via Interlaken, weer een einde.

Dag 6: Vrijdag 27 juli - Niesen

Het was al een langgekoesterde wens van de Swissies om eens de Niesen op te gaan, met dat leuke rooie bakkie.

Maar telkens reden we de afslag, op weg naar andere mooie plaatsen, voorbij.

Deze keer niet! Niet links of rechts op de kruising maar rechtdoor.

Even de overzichtskaart bekeken en besloten om met het wagentje van de Niesenbahn naar het Mittelstation Schwandegg te gaan en vandaar naar de top op 2362m te lopen.

Bij het Mittelstation waren de Swissies de enigen die uitstapten; de rest van de passagiers ging rechtstreeks naar de top.

Na nog een laatste sanitaire ontspanning, begon de groep aan de klim, die de mooiste van deze week zou worden.

Bij een enkeling was nog even de aarzeling: ga ik dit echt doen? Om van 1666m naar 2362m te gaan is het toch echt wel nodig om 696 hoogtemeters op te sloffen.

Uiteindelijk ging iedereen de uitdaging aan. De kopgroep bestond uit Theo, Greg en Dick die het hoogteverschil overbrugden in 1 uur en 15 minuten; de rest was na 1 u en 38 minuten looptijd boven (incl. pauzes na 2 uur en 38).

Op heel wat plaatsen op de berg werden we verrast door zeer weidse uitzichten op het gebied om ons heen. De hele keten bergen Eiger, Mönch, Jungfrau enz. waren door het prachtige weer (strakblauwe lucht, geen wolkje te bekennen) te bewonderen. Het bergpad nam telkens nieuwe wendingen waardoor steeds een andere blik op de Brienzer- en Thunersee mogelijk was. Adembenemend mooi.

Op de top van de Niesen is een 360 graden view mogelijk en daarom namen we de tijd om eens uitgebreid de omliggende bergen en dalen te bekijken.

Maar ja:  “what goes up, must come down”, dus was er de keuze: lopen we naar beneden of pakken we het baantje?

Twee van de groep pakten nog wat te eten op het terras van de Niesen om daarna met het baantje naar beneden te gaan. De rest liep met een grote ommezwaai door makkelijk begaanbaar bergterrein naar het Mittelstation.

Dat was nog wel effe langer dan gedacht.

Bij Mittelstation Schwandegg aangekomen vonden ze het prima om in het rode bakkie te stappen en daarmee verder naar beneden te gaan.

Al met al een schitterende dag en een prachtige afsluiting van de wandelweek.

Dag 7: Zaterdag 28 juli - uitlooptocht Spiezwiler

Onweer!

Na al die dagen mooi zonnig en warm weer, werden we wakker gemaakt met het gerommel van de donder.

En ja hoor, even later: regen!

Gelukkig stond voor vandaag alleen een licht uitlooptochtje gepland met als hoogtepunt  het bezoek aan het bakkertje in Spiezwiler.

Na een rustig ontbijt met lichte bepakking gestart aan het looprondje.

De bordjes met Rundwanderweg Spiez werden gevolgd en op den duur kwam het bakkertje in zicht.

En dat was maar goed ook, want de regenwolken deden inmiddels hun werk.

De koffie / thee met gebak smaakte prima en ondertussen werd de regenbui minder en minder.

Op voorstel van de Tagesleiter werd dezelfde route terug naar het honk teruggelopen.

Rond 13.00u arriveerden we bij het honk en ging iedereen in de relaxmodus en eindigde het loopwerk voor deze 9e editie van de Swissies.

Voor volgend jaar staat de 10e (dus jubileum) editie voor de Swissies op het programma.

Dat wordt vast en zeker de mooiste Swissieweek ooit; dus houd de die week alvast vrij ;-)

Tot dan!

Hugo

P.S. de terugreis verliep, met een reistijd van 7 uur en 7 minuten, zeer voorspoedig vanwege het goede weer en weinig verkeer (wat toch wel verbazingwekkend is tijdens de vakantieperiode). We vertrokken om 06.00uur exact en waren om 13.07uur thuis.